สองเข้าบ้าน

บ้านเราเลี้ยงหมามาตลอดเท่าที่หนึมจำความได้ ตัวแรกในความจำเป็นดัชชุนด์ หมาไส้กรอกขนยาวนุ่มมือสีน้ำตาลชื่อหยอง หยองไปได้เสียกับใครไม่รู้แต่ลูกๆออกมากลายเป็นหมาไส้กรอกขนเกรียนแบบหมาไทย ไม่น่ารักเอาเสียเลยแต่ซื่อสัตย์สุดหัวใจ

ที่โดดเด่นมากคือแสบ หมาขนเกรียนตัวตันที่เราตั้งชื่อตามนักมวยชื่อดังในยุคนั้น และนวลคู่ชีวิตแสบ ที่วิ่งออกไปกลางถนนไม่รั้งรอตอนที่แสบข้ามถนนตามแม่ออกไปใส่บาตรแต่พลาดถูกรถชนเข้าจังๆ นวลเข้าไปเลียคู่ชีวิตและไม่ยอมให้ใครเข้าไปใกล้ ใช้เวลาอยู่นานกว่าเราจะเอาร่างที่หมดลมอ่อนปวกเปียกของแสบกลับมาบ้านได้ และลูกหลานสายพันธ์นี้ก็อยู่กับเรานานหลายรุ่นจนล้มหายตายจากกันไป

รุ่นสุดท้ายที่เป็นหมาที่เกิดในบ้านเราคือรุ่นของมอม กลับ วัว และ หมี (อ่านเรื่องราวได้ใน มอมกลับบ้าน) เมื่อหมีและวัวจากไป และอีกไม่นาน มอมและกลับก็เข้าสู่วัยชราจะอายุครบ 15 ปี พี่นั่มก็อุ้ม สอง บางแก้วขนฟูตัวน้อยมาเข้าบ้านเราเมื่อวันเสาร์ที่ 12 มกราคม 2551

พี่นั่มได้สองมาจากตลาดนัดจตุจักร คนขายเอาขันอลูมิเนียมครูดกรงให้เหล่าลูกหมาตื่นขึ้นทักทายผู้คนที่ขวั่กไขว่ในตลาดสุนัข สองลุกขึ้นมาหาพี่นั่ม บนหลังของเจ้าหมาน้อยขนฟูตัวสีน้ำตาลมีขนสีขาวเป็นลายเลข 2 พี่นั่มถูกชะตาและใส่ตะกร้าพาขึ้นรถแท็กซี่มาอยู่ด้วยกันทันที

ตอนสองเข้าบ้านพี่นุ่มและหนึมไปเที่ยวเชียงใหม่ พี่นั่มถ่ายรูปสองนอนเหยีดยาวส่งภาพมือถือไปให้ดู เราดูกันไม่ออกว่าตัวอะไร เดาว่าเป็นหนู พี่นั่มไม่เฉลย แต่เอาสองใส่ตะกร้าพามาแนะนำตัวให้รู้จักกันครั้งแรกวันที่หนึมกับพี่นุ่มบินกลับมาที่สนามบินสุวรรณภูมิ

แม่และพี่นั่มพาสองไปฉีดวัคซีนตามที่กำหนด ต่อมาได้ไม่นานสองก็ท้องร่วง แม่และพี่นั่มรีบพาไปหาหมอที่ รพ สัตว์เล็กจุฬาฯ พอหมอรู้ที่มาของสองก็ส่ายหน้า บอกว่าหมาจากที่นี่มักไม่รอด มักจะเป็นหมาอ่อนแอไม่ได้รับการดูแลสุขภาพมาก่อน แต่พวกเราก็หลงรักสองเสียแล้ว และดูแลสองสุดฝีมือให้อยู่กับพวกเราต่อไป

สองหายดีในสองวัน และกลายเป็นขวัญใจของคุณย่า พ่อนั่ม ป้านุ่ม อาหนึม โดยเฉพาะคุณย่านั้นซื้อปลอกคอหลายสีหลากแบบมาให้สองเปลี่ยนใช้ แบบหรู แบบแนว แบบร็อค สองมีหมด สายจูงหลากสีและสายหนังอย่างดีไว้ไปข้างนอกโดยเฉพาะ

พี่นั่มซื้อหนังสือเรื่องสุนัขบางแก้วมาเต็มเลย และสองก็แสดงความเป็นบางแก้วตั้งแต่ยังตัวน้อยอายุแค่ 51 วัน ด้วยการขู่หวงอาหารและเมื่อรำคาญพวกเรา เห็นตัวเล็กขนหมาเด็กฟูฟ่องแต่ฟันเล็กๆนั่นคมกริบเลยนะจะบอกให้

แม่ซื้ออาหารหมาเด็กเม็ดเล็กๆมาให้สอง และนมแพะกระป๋อง และชามอาหารเล็กๆหลากสีเยอะมาก สองชอบอาหารหมาสูงวัยกลิ่นแรงของมอมและกลับมากกว่า เวลาให้อาหารสองจึงต้องให้ก่อนในห้องน้ำปิดประตูอย่างดี ส่วนมอมและกลับต้องระเห็ดออกไปกินข้าวข้างนอกบ้าน พอสองกินเสร็จก็ต้องรอให้มอมและกลับกินอิ่มแล้ว และรีบเก็บอาหารที่เหลือแล้วค่อยปล่อยสองออกมา ไม่งั้นสองจะมาลุยกินของมอมและกลับ จะชิงหยิบหนีสองก็จะขู่กรรโชค ต้องฝึกกันอีกมากเพื่อลดนิสัยดุนี้