บันทึกการรักษาโรคมะเร็งปอดของแม่ สิงหาคม 2008 ตอนที่ 2

ศุกร์ 15 สิงหาคม 2551
เช้าวันศุกร์ทุกคนตื่นแต่เช้าตรู่ หนึมขนกระเป๋าของทุกคนขึ้นท้ายรถสีม่วงของพี่นุ่ม แล้วก็ล่ามเจ้าสองก่อนที่พี่นั่มจะถอยรถออก พอปิดประตูแล้วก็ปล่อยเจ้าสอง รีบมากจนลืมกระเป๋าของตัวเอง ไปโรงพยาบาลโดยไม่มีเงินไม่มีมือถือติดตัว ถึงโรงพยาบาลพี่นุ่มและแม่ลงไปติดต่อเรื่องห้อง ขึ้นมาเข้าห้องที่ชั้น 15 ซึ่งเป็นหอผู้ป่วยศัลยกรรม ได้ห้อง 1513 แม่บอกว่า “แหมได้เลขดี” หนึมถามว่าแม่กังวลไหม แม่บอกว่าหนึมก็รู้จักแม่ดี ว่าทุกอย่างอยู่ที่ใจ แต่หนึมว่าแม่คงมีใจเสียบ้าง แต่แป๊บเดียวพี่นุ่มและพี่นั่มก็เดินเข้ามาบอกว่าทำการขอห้องชุดให้แล้ว จะใหญ่กว่ามาก แต่จะย้ายเข้าได้บ่ายๆ แม่ยิ้มออก เจ้าหน้าที่เข้ามาตรวจคลื่นหัวใจแม่ พี่นั่มเดินดูสถานที่แล้วเข้ามาเล่าว่าที่กระดานมีผู้ป่วยเขียนชมพยาบาลชั้นนี้เต็มไปหมด พวกเราดูอุ่นใจขึ้นกับโรงพยาบาลนี้ เพราะไม่เคยมีใครในบ้านมา admit ที่นี่มาก่อนเลย

หมอมาแต่เช้า 7 โมงกว่า ตรวจร่างกายแม่ และดูวิวห้องพัก บอกว่ามองไม่เห็น3 สะพาน หมอดูอารมณ์ดี สร้างความมั่นใจในการรักษาและไม่ให้กังวล พยาบาลเข้ามาเจาะเลือดและทิ้งเข็มไว้ที่มือซ้ายของแม่ พี่นั่มถ่ายรูปพวกเราไว้ทั้ง 4 คน ให้แม่ชูนิ้ว 2 นิ้วรูป victory และพูดว่า “สู้โว้ย” แบบน้องพรนักกีฬายกย้ำหนักโอลิมปิค

หนึมและพี่นุ่มถามคุณพยาบาลถึงห้องผ่าตัดและห้อง ccu ที่แม่ต้องไปนอนพักฟื้น 1-2 วัน แล้วเรา 2 คนก็ไปสำรวจห้องทั้ง 2 และกลับมาเล่าให้แม่ฟัง ให้แม่รู้ว่าระหว่างที่แม่ผ่าตัดเราจะอยู่ในห้องรอหน้าห้องผ่าตัดที่มีโซฟาและโทรทัศน์ที่ชั้น 4 ต้องลงลิฟท์ตัวขวามือของตึกลงไป ห้องผ่าตัดเป็นประตูกระจกติดฝ้ามองไม่เห็นข้างใน ไม่เหมือนที่โรงพยาบาลจุฬาฯที่เรามองเห็นพี่นุ่มแม้แต่ตอนที่เข็นเข้าไปนอนรอเข้าห้องผ่าจริงๆ และเมื่อแม่ฟื้นและย้ายไปห้อง ccu ชั้น 6 พวกเราจะรอในห้องรอหน้าห้อง ccu ส่งใจให้แม่ผ่าตัดโดยปลอดภัย

ได้ย้ายห้องไปห้อง 1507 ตอนเกือบๆ 17.00 น อยู่ปลายสุดของตึกใหญ่โตกว้างขวางมี 2 ห้องน้ำ มีที่ให้เรา 3 คนมานอนเฝ้าไข้ได้ตามที่แม่ต้องการโดยไม่อึดอัด หมอเลื่อนเวลาผ่าขึ้นมาเป็น 8.00 น ของวันเสาร์ที่ 16 สิงหาคม คุณผู้ช่วยพยาบาลเข้ามา shave ที่รักแร้และหน้าอกแม่ และสวนทวารตอนเย็น แม่ให้หนึมเก็บกล่องน้ำยาสวนทวารไว้ไปซื้อเองบ้าง เพราะใช้ง่ายดี เจ้าหน้าที่ของที่นี่เป็นมิตร อารมณ์ดี และเอาใจใส่อย่างดีสมกับคำชม

พี่นุ่มซื้อดอกไม้ 1 แจกันมาให้แม่จากพวกเรา เป็นกำลังใจให้แม่ คุณจ๊อดเป็นคนแรกที่มาเยี่ยมก่อนผ่าตัดเสียอีก พร้อมด้วยแจกันดอกไม้จากคุณจ๊อดและคุณตั้ง คุณจ๊อดเคยรักษาตัวที่ห้องนี้ พี่นุ่ม แม่และเรายังมาเยี่ยมเลย แม่เอากุหลาบจามุนจากร้านอาหารแขกมาเยี่ยมคุณจ๊อดด้วยตอนนั้น คุณจ๊อดบอกแม่ว่าพยาบาลที่นี่ดูแลดีมาก และเล่าเรื่องการเข้าห้องผ่าตัดและความง่ายดายของการดมยา น่าจะช่วยให้แม่ผ่อนคลายความกังวลลงได้

พี่นุ่มกับหนึมนอนที่โรงพยาบาลเป็นเพื่อนแม่ พี่นุ่มนอนห้องรับแขก หนึมนอนโซฟาข้างเตียงแม่ พี่นั่มกลับบ้านไปดูแลสองและกลับและตื่นแต่ตี 4 ของวันเสาร์มาที่โรงพยาบาล