บันทึกการรักษาโรคมะเร็งปอดของแม่ สิงหาคม 2008 ตอนที่ 3

เสาร์ 16 สิงหาคม 2551
พี่นั่มมาถึงก่อนพี่นุ่มและหนึมจะตื่นเสียอีก แม่ตื่นเต้นและเงียบมาก คุณพยาบาลและผู้ช่วยมาอาบน้ำแม่ พยาบาลเอายานอนหลับมาให้แม่ทาน โชคดีคุณผู้ช่วยบอกว่าอย่างเพิ่งทานก่อนอาบน้ำ เดียวมึนศีรษะระหว่างอาบ เพราะสักครู่คุณพยาบาลวิ่งกลับมาบอกว่าหมอให้ไปทานยานอนหลับในห้องผ่าเลย แม่เลยกังวล เขาเปลี่ยนให้แม่ใส่ชุดสีเขียวสำหรับเข้าห้องผ่าตัดเลย เมื่อเลยเวลา 7.00 น ซึ่งเป็นเวลานัดลงไปห้องผ่าตัดก็ยังไม่มีใครมา แม่ใจหิ้ว จน 7.15 น. ผู้ชายในชุดสีเขียวก็เข็นเตียงมารับแม่ เขาหาที่ปีนขึ้นเตียงไม่เจอ แม่เลยเหยียบบนเก้าอี้โซฟาเกาะแขนพี่นั่มขึ้นเตียงเอง มีคุณพยาบาลจากที่ชั้น 15 ลงไปกับแม่ด้วย พวกเราตามไปส่งแม่ถึงชั้น 5 หน้าห้องผ่า พวกเราทุกคนผลัดกันจับมือแม่ และบอกแม่ว่าสู้ๆ และเราจะรอแม่จนแม่ออกมาอีกครั้ง

มีเด็กผู้ชายอยู่ในห้องรอหน้าห้องผ่าตัด เปิดทีวีเสียงดัง พวกเราจึงเลือกนั่งที่เก้าอี้ข้างหน้าสีเทาแทน พอเด็กคนนั้นไปแล้วคุณพยาบาลที่เดินผ่านก็เปิดไฟในห้องและให้เราเข้าไปรอในนั้น พี่นั่มเอา Mac ออกมาใช้ พี่นุ่มเดินไปมา ดูทีวีบ้าง และหนึมเดินจงกรมสลับกับไปดูทีวี หน้าห้องมีรูปปั้นพระแม่มารียืนเหยียบงู ใบหน้าของท่านดูสงบและอ่อนโยน หนึมดีใจที่มีสิ่งศักดิ์สิทธิ์ให้พึ่งพิงในสถานที่ที่เราต้องการที่พึ่งทางใจที่สุด

พี่นั่มจับเวลาตั้งแต่แม่เข้าห้องผ่าตัด และคอยบอกพวกเราเมื่อผ่านไปแต่ละชั่วโมง ข้างนอกหนาวมาก ในชั่วโมงที่ 3 ของการผ่าตัด พวกเราผลักเวรกันออกมาเดินนอกห้องคอยดูว่าเมื่อไหร่แม่จะออกมา

หนึมคอยเดินไปส่องผ่านรอยต่อของฟิล์มฝ้าที่ติดกระจกประตูห้องผ่าตัด ซึ่งเป็นประตู 2 ชั้น เพื่อมองเข้าไปข้างในว่ามีอะไรเกิดขึ้น และแม่จะออกมาหรือยัง

เวลาผ่านไปแล้วคุณหมอก็ออกมาก่อน บอกพวกเราว่าตัดมะเร็งออกไปหมดแล้ว เอาปอดออกไป 2 กลีบ เอาต่อมน้ำเหลืองออกไปด้วย ส่งต่อมน้ำเหลืองตรวจ จะรู้ผลอีก 2 วัน ว่าที่ต่อมน้ำเหลืองมีมะเร็งและมีการลามหรือเปล่า พวกเรา 3 คนขอบคุณหมอและดีใจมากที่แม่ปลอดภัย

แม่ออกมาจากห้องผ่าตัดตอน 11.00 น กว่าๆ คุณพยาบาลชุดเขียวของห้องผ่าตัดมีอายุหน่อยและใส่แว่นพาแม่ออกมา บนเตียง บอกว่าหมอให้แม่รู้สึกตัวแล้ว แม่มีสายระโยงระยางมาก และขมวดคิ้วด้วยความปวด มีหน้ากากอ็อกซิเย็นครอบ และแม่ร้องคราง หนึมสงสารแม่มาก เขาเข็นแม่ขึ้นลิฟท์ไปห้อง ccu พวกเราต้องลงลิฟท์ไปก่อนแล้วไปขึ้นลิฟท์อีกตัวเพื่อไปชั้น ccu ระหว่างนั้นอาอ้ายโทรเข้ามือถือพี่นุ่ม บอกว่ามาถึงแล้ว และจะมาอยู่เป็นเพื่อนพวกเรา พอดีอาอ้ายติดพบหมอของตัวเองเลยมาตอนเช้าไม่ได้

ไปถึงห้อง CCU แม่ได้ห้องตรงกับหน้า counter พยาบาลพอดี พวกเราอุ่นใจ รีบล้างมือเปลี่บนรองเท้าเขาไปอยู่กับแม่ แม่ยังไม่รู้สึกตัว พวกเราเลยมานั่งคุยกับอาอ้าย อาอ้ายเป็นหวัดเลยจะไม่เข้าไปเยี่ยมแม่ อาอ้ายอยู่กับพวกเรานานทีเดียว ตอนจะกลับบอกว่าหายแล้วจะมาเยี่ยมแม่ใหม่ หนึมดีใจมากที่อาอ้ายมาในเวลานี้ สำหรับหนึมแล้ว อาอ้ายเป็นเสมือนคนในครอบครัวและหนึมมีความทรงจำดีๆเกี่ยวกับอาอ้ายตั้งแต่เด็กมา พวกเราคอยสลับกันเข้าไปดูแม่จนในที่สุดคุณพยาบาลบอกว่าแม่รู้สึกตัวและถามหาพวกเรา แม่ดูสดใสขึ้นมาก มีคุณพยาบาลชื่ออ้อมดูแลแม่ดีมากๆ ที่นี้ผู้ป่วย 1 คนมีพยาบาลดูแลเลย 1 คน

บ่ายพี่นุ่ม พี่นั่ม และหนึม ไปทานข้าวกันที่ s&p พี่นุ่มช่วยซื้อข้าวเหนียวเครื่องเพื่อเป็นของหวานให้หนึมใส่บาตรวันเกิดพรุ่งนี้ หนึมซื้อข้าวเหนียวหมู 9 ชุด เป็นข้าวเหนียวหมู ซึ่งคนขายแถมให้ด้วย และได้ข้าวเหนียว 9 ห่อสุดท้ายพอดี บ่ายๆพี่นุ่มและพี่นั่มเฝ้าหน้าห้อง ccu และให้หนึมกลับมานอนที่ชั้น 15 หนึมสวดมนต์และเดินจงกรมแผ่เมตตาให้แม่และเจ้ากรรมนายเวรของแม่ พวกเราเข้าไปเยี่ยมแม่ครั้งละสั้นๆแต่บ่อยๆ และพวกเรา 3 คนนอนค้างที่โรงพยาบาล พี่นุ่มนอนที่โซฟา พี่นั่มนอนบนเก้าอี้ lazy boy ในห้องรับแขก หนึมนอนที่โซฟาในห้องนอนแม่ที่ชั้น 15