บันทึกการรักษาโรคมะเร็งปอดของแม่ สิงหาคม 2008 ตอนที่ 6

พฤหัสบดี 21 สิงหาคม 2551
เช้าหนึมและพี่นุ่มออกไปทำงานเมื่อพี่นั่มมาถึงตั้งแต่ 5.00 น กว่าๆ ป้าจูนั่งแท็กซี่คนเดียวมาเยี่ยมแม่พร้อมด้วยเชอร์รี่กล่องโต และ ข้าวเหนียวมะม่งถุงใหญ่ คุณป้านั่งคุยกับแม่อยู่นาน และพี่นั่มลงไปเรียกแท็กซี่ที่หน้าโรงพยาบาลให้คุณป้า

พี่นั่มบอกแม่เรื่องการจากไปของกลับ แม่ไม่ได้เศร้ามาก บอกว่ากลับต้องเหนื่อยอ่อนและเป็นทุกข์รำคาญมามาก มันคงได้ไปสบายแล้ว

หนึมทำงานถึงเที่ยงก็กลับมา เที่ยงคุณนุชเพื่อนพี่นั่มมาเยี่ยมแม่สั้นๆ หอบกระเช้าผลไม้มา จากนั้นพี่สามารถและพี่หน่อยลูกน้องเก่าแม่จาก AIA มาเยี่มและคุยอยู่นาน แม่ดีใจมากที่ได้เจอพี่หน่อยเพราะแทบไม่ได้เจอกันเลย ทั้งคู่ชมว่าแม่ดูไม่เหมือนคนเพิ่งผ่าตัดมาเลย ทั้งคู่อยู่กันนานพอสมควรจนเราเข้าไปเบรกด้วยการเอาของว่างเข้าไปให้แม่ พอดีเที่ยงมีแต่อาหารจืดๆแม่ทานไม่ลงและกำลังหิว

คุณผู้ช่วยพยาบาล 2 คนเข้ามาเช็ดตัวให้แม่ แม่หยิบ gift voucher มาให้เขาคนละ 400 บาท เขาขอบคุณแม่ใหญ่

พี่นั่มและหนึมพาแม่นั่งรถเข็นเอาพวงมาลัยไปไหว้พระแม่มารีที่ชั้น 16 แล้วเข็นรถไปดูวิวก็พอดีเจ๊พวงเดินออกจากลิฟท์มา มาคุยกันที่ห้อง แม่นั่งที่เก้าอี้โซฟารับแขกแล้ว คุยอยู่นาน เจ๊พวงก็ชมว่าแม่ดูสดใส เจ๊พวงหอบกระเช้าดอกไม้สวยมากมาให้แม่ด้วย พี่นั่มคอยถ่ายรูปกระเช้าของเยี่ยมและดอกไม้ให้แม่ ถึงตอนนั้นก็ 16.00 กว่าๆแล้วแม่ถึงได้นอนพัก

พี่นุ่มมาถึงราวๆ 17.00 น แม่รอทานอาหารเย็นพร้อมพวกเรา พี่นุ่มให้ลูกน้องซื้อพวกข้าวหน้าต่างๆของญี่ปุ่นมาให้พวกเรากินกัน แม่ได้ดูนกบิน ได้ดูไฟเมืองตอนกลางคืนจากโต๊ะอาหาร กำลังทานอยู่คุณหมอวิโรจน์ก็เข้ามา พี่นุ่มรีบสละเก้าอี้ให้ แม่ก็ชวนคุณหมอทานข้าว คุณหมอดูเป็นคนหนุ่ม สุภาพ และค่อยๆอธิบายเรื่องการเตรียมตัวฉีดยา ว่าเส้นเลือดอาจอักเสบได้ ฉะนั้นจะให้ใส่เส้นเลือดเทียมฝังที่ใต้ไหปลาร้าซ้าย จะอยู่ใต้ผิวหนังลูบดูจะรู้สึก เป็นการผ่าตัดเล็ก ใส่ครั้งเดียวก็ใช้ใส่ยาไปจนกว่าจะฉีดยาเสร็จในระยะเวลา 3 เดือนครึ่ง คุณหมอวิชัยเป็นคนผ่าให้โดยอาจจะพักหลังผ่าแค่คืนเดียว คาดว่าจะผ่าวันเสาร์แล้ววันอาทิตย์น่าจะกลับบ้านได้จากนั้นกลับบ้านพักฟื้น 3 – 4 สัปดาห์ให้แผลผ่าตัดปอดหายและร่างกายแข็งแรงค่อยเริ่มฉีดยา หมออยากให้แม่พักมากๆ ไปเดินห้างทานข้าวข้างนอกได้ แต่ให้ทานอาหารให้ครบหมู่ ทานผักผลไม้ และไม่ทำสวนรดน้ำต้นไม้ แค่เดินเด็ดดอกไม้พอ แม่ขอบคุณหมอมากเหมือนเช่นเคย

พวกเราทานข้าวเหนียวมะม่วงของป้าจู และลูกตาลลอยแก้วของคุณโอเพื่อนพี่นั่ม แม่ใจแข็งไม่ทานขนมหวานเลย ทานแต่มะละกอที่มาในถาดอาหารของแม่ พี่นั่มให้กำลังใจแม่และให้แม่ทำใจกับการเจ็บป่วย ให้แยกจิตกับกาย ให้เจ็บปวดกายพอ พี่นั่มบอกว่าเราผลัดกันเจ็บป่วย มีโรคแปลกๆวิธีรักษาใหม่ๆ พี่นั่มเคยป่วยต้องเจาะลำตัวเอาอากาศออกเพราะปอดรั่ว เอาความประสบการณ์หนนั้นมาช่วยแม่ได้ในครั้งนี้ หนนี้แม่จะฝังเส้นเลือดเทียมก็เป็นความรู้ให้พวกเรา ไม่มีอะไรน่าเบื่อเลย

แม่เข้านอนและค่อนข้างปวดแผล หนึมวิ่งไปขอยามาให้ คุณพยาบาลอธิบายว่าไม่ได้ให้ยาแก้ปวดทุกมื้อแล้ว แต่ให้ตามที่แม่รู้สึกปวดเป็นครั้งๆไป แม่ถามว่าจะปวดอีกนานไหม คุณพยาบาลบอกว่านานเพราะผ่าใหญ่ แต่จะปวดถี่น้อยลงและความปวดในแต่ละครั้งจะน้อยลง จึงต้องฟักฟื้นให้มากๆ ไม่ใช้ร่างกายมากเกินไป ต้องบำรุงให้พร้อมกับการรักษา คุณพยาบาลใจดีและให้กำลังใจมาก แม่เข้านอนแต่หัววัน

แม่นึกถึงของเยี่ยมที่ได้มามาก ตอนแรกจะให้ถามที่โรงพยาบาลว่ามีผู้ป่วยอนาถาไหม จะได้แบ่งให้เขาบ้าง แต่ในที่สุดแม่ให้หนึมคัดเลือกผลไม้ที่ได้มามาก คัดเอาของดีๆแพงๆไปแบ่งให้คุณป้อมคุณนาข้างบ้าน โดยพี่นั่มจะเอาไปให้คืนนี้ ส่วนรังนกก็ได้มามาก แม่ให้แบ่งไปให้ลูก 2 คนของเอก และจะเอาที่เป็นกระเช้าๆไปถวายโรงพยาบาลสงฆ์หรือไม่ก็พระอาพาทที่มูลนิธิหลวงปู่มั่น แม่มีน้ำใจคิดถึงคนอื่นเสมอ

พอขึ้นเตียงนอน แม่ดูเหนื่อยมาก แม่ถามพวกเรา 3 คนว่าเบื่อไหมที่แม่งอแง แม่ดูเศร้ามาก พวกเรา 3 คนรุมล้อมแม่ที่นอนบนเตียง หอมและจับมือแม่ บอกแม่ว่าไม่เบื่อเลย มีแต่จะให้กำลังใจแม่ สู้ด้วยกัน แม่บอกว่าแม่ดีใจที่มีนางฟ้าเทวดาเป็นลูก 3 คนอยู่กับแม่ดูแลแม่ คืนนี้พี่นุ่มและหนึมอยู่เป็นเพื่อนแม่ พี่นั่มกลับไปดูแลบ้านและสอง